FATE CORE - wrażenia. Część 1

Po pobieżnym przejrzeniu podręcznika jestem bardzo zadowolony. Czyszczenie i unifikowanie systemu wyszło mu na dobre. Reguły są naprawdę lekkie choć zajmują ponad 300 stron.
W kolejnych wpisach będę przybliżał kolejne rozdziały, postaram się to zrobić tak, by skorzystać z moich literek mogli i nowi FATE’owcy jak i starzy wyjadacze. Teraz czas na szczegóły.

Podstawy
W kilku podpunktach autorzy wprowadzają w swoją grę - tłumaczą dla jakich klimatów przeznaczona jest ta gra (the characters are proactive, capable people leading dramatic lives), jakie są role MG i graczy, co to jest drabina, jakie są rodzaje akcji i jak rzucać kośćmi.
Potem mamy omówienie karty postaci - czyli co znaczą po szczególne jej elementy. Dobrym pomysłem jest umieszczenie przy każdej pozycji numery strony, na której znajdziemy dokładne informacji.
Dalej podano podstawowe zasady dotyczące Aspektów i punktów FATE. Oprócz standardowych rozwiązań - wywołania (invoke) i wymuszenia (compel), oraz deklarowania fabularnych detali (“uczyłem się francuskiego na studiach”, “na wszelki wypadek wziąłem ze sobą plazmowy magnetoturbodyferencjał”) mamy nowość. Można zdeklarować Aspekt sceny i od razu go wywołać (kosztuje to łącznie 1 PuF) o ile tylko uzasadnią wykorzystanie takiego Aspektu. Już widzę jak moi gracze uśmiechają się rekiniasto. Na moich BN’ów zaczną spadać sufity (“bo są w kiepskim stanie”) albo sami zaczną zapadać się w błocie (“bo wczoraj była ulewa”) a BG w tym czasie będą mogli swobodnie zwiewać. Na szczęście działa to w obie strony. Jeśli tylko MG ma jakiegoś wolnego PuF’a to może się okazać, że gracze stoją razem z BN’ami w tej wodzie, do której właśnie zestrzelili kable wysokiego napięcia. Dla mnie (jako MG) jest to uczciwe rozwiązanie.

Tworzenie gry
Jako, że FATE CORE ma być maksymalnie uniwersalne to na graczy i MG “spada” konieczność ustalenia w co właściwie gramy. Gwiezdne Wojny? Fantaziak? Urban fantasy (o ile komuś nie podobało się Dresden Files)? Noir? Wezwiemy Cthulhu? Nie ma problemu. No może trzy, ale za to malutkie. Dotyczą one postaci kreowanych przez graczy.
1. FATE to gra przeznaczona dla postaci aktywnych (“to nie jest gra o bibliotekarzach studiujących zakurzone księgi, to gra o bibliotekarzach wykorzystujących starożytną wiedzę by ocalić świat”).
2.  FATE to gra przeznaczona dla postaci kompetentnych (“to nie jest gra dla lumpów, którzy zmuszeni do walki z superprzestępcą dostają cięgi, to gra dla lumpów, którzy zostaną niesamowitym składem do tłuczenia superprzestępców”).
3. FATE to gra przeznaczona dla postaci z dramatycznym rysem i nie chodzi tu o mrok i cierpienie. Losy postaci zmuszają ją do trudnych wyborów i życia z ich konsekwencjami. Postacie powinny być ludzkie, co nie znaczy, że nie można zostać elfem, cyborgiem czy galaretowatym sześcianem. Po prostu - nawet krzemowa ośmiornica z galaktyki Nimede musi mieć swoje marzenia, słabości i listę błędów na koncie (“to nie jest gra o awanturnikach bezmózgo tłuczących kolejne zastępy większych i silniejszych złych gości, to gra o awanturnikach walczących o normalne życie, podczas gdy ich przeznaczeniem jest walka z ostatecznym złem”).
Skoro wszyscy grający znają już ograniczenia systemu czas wspólnie dogadać się w co będziemy grali. Trzeba ustalić parę szczegółów, odpowiedzieć sobie na parę pytań. Razem z tworzeniem postaci może to zająć sporo czasu - dlatego autorzy zalecają potraktowanie tego jako “wstępnej” sesji.

Co trzeba ustalić
Jaki świat otacza postacie (znany z filmu, książki lub serialu, gry komputerowej czy “zagrabiony” z innego RPG a może świat całkowicie autorski)?
Jaka będzie skala gry - od osobistej (postacie zmierzą się z lokalnymi problemami) po epicką (postacie zaangażowane są w problemy wagi światowej albo nawet galaktycznej)?

Przykładowo - chcemy zagrać w magiczną postapokalipsę w świecie fantasy. Elfy, krasnoludy i cała reszta menażerii w świecie zniszczonym przez demony (ostateczną broń w wielkim konflikcie magów). Skala - powiedzmy, że postacie w miarę gry zostaną wplątane w epicki konflikt między głównymi siłami tego świata.

Duże problemy
Następnie należy wybrać 2 duże problemy kreowanego świata. Duże na tyle, że warte są własnego Aspektu. Problemy podzielono na istniejące i nadchodzące. Można wybierać z dowolnej kategorii a jeśli zachodzi potrzeba można użyć większej ilości problemów. Przy omawianiu problemów mogą wyjść różne ich niuanse (osoby, organizacje czy miejsca) - jeśli są ważne powinny mieć swój własny Aspekt.   

Przykładowo - istniejącym problemem może być zniszczony, wrogi postaciom świat (Głębokie rany po Magicznym Katakliźmie) a nadchodzącym - powstawanie złowrogiego imperium, które po kolei podbija nieliczne źródła magicznych mocy (Narodziny okrutnego Imperium Valarańskiego). Imperium Valarańskie może zasługiwać na większą uwagę - powiedzmy, że o uwagę Imperatora ścierają się na dworze różne frakcje polityczne (Sztylet, złoto lub trucizna - takie są zasady Valarański dworu).  

Twarze i miejsca
Należy zdecydować jakie osoby i miejsca są ważne dla settingu i ustalonych wcześniej problemów.

Przykładowo - twarzą Imperium może być ambitny generał podbijający kolejne prowincje w imię Imperatora czy sprytny szpieg. Ciekawymi miejscami będą - stolica valrańskiego państwa i walczące o utrzymanie swojej niepodległości latajace Białe Miasto. Mało? To dorzućmy prastarą krasnoludzką twierdzę, wędrowne obozy nomadów, kupieckie miasto zarabiające na nadchodzącym konflikcie - sprzedające informacje, broń i magiczne przedmioty obu stronom konfliktu. Może jeszcze ruiny największego i najwspanialszego miasta sprzed Kataklizmu, to prawdziwy raj dla poszukiwaczy pradawnych artefaktów. Z tego powstają kolejne elementy - Rada Magów rządząca latającym miastem, dumny wódz krasnoludów, pamiętający czasy sprzed Kataklizmu czy szaman nomadów szukający świętego miejsca swojego ludu.
Dużo pomysłów - a to tylko dzieło jednej osoby. Pomyślcie co się dzieje gdy przy stole siedzą 4 osoby i współdziałają w konstruowaniu świata.

Następnym krokiem na sesji organizacyjnej jest wspólne stworzenie protagonistów - czyli postaci graczy (znanych też jako bohaterowie graczy). Ale o tym w następnym odcinku.

PS. To fajne logo zajebałem z internetu - dokładniej stąd: http://www.rollenspiel-almanach.de/