KB RPG #14 - Religia w światach RPG

Religia w RPG ?
Skoro RPG mają w jakimś stopniu symulować znaną nam rzeczywistość to jak zasymulują subtelny wpływ (lub brak wpływu wg. deistów i ateistów) naszych rzeczywistych bogów/Boga ?
Autorzy robią co mogą :D
Sprowadza się to zwykle do rozdziału/dodatku z katalogiem dostępnych wierzeń.
Przeważnie jest to jakaś kalka ze znanych historii systemów politeistycznych.
Wybór jest szeroki, od ręki dostępni są: bóg wojny, bogini mądrości, jakaś matka natura, bóg półświatka no i istoty odpowiedzialne za zdrowie/śmierć. Oprócz tego oferowane są przystawki - egzotyczne kulty lub religijne małe-co-nieco dla nieludzi.
Bogowie niby mają jakieś wymagania i przykazania, których to powinni przestrzegać wierni.
Tutaj, podobno, zaczyna się rola graczy. W całej swojej “karierze” MG spotkałem jednego gracza, u którego odgrywanie człowieka głęboko religijnego nie ograniczało się do palenia heretyków i sporadycznych okrzyków “na Sigmara!”. Postać surowo trzymała się przykazań bóstwa w swoim “życiu”, nieustannie pouczała pozostałych w tematach etyczno-moralnych, stale indoktrynowała religijnie, a co gorsza uniemożliwiła kilka chytrych planów (Otrujemy go! Wynajmijmy złodzieja!). To nie była lubiana postać w drużynie.
No, dobra był jeszcze jeden przypadek - ale specyficzny (nie tylko dlatego, że cała drużyna była niezwykle “religijna”) - graliśmy w młotka “brzydkimi, złymi i zmutowanymi” - rany, ale się nasłuchałem “Khoooorne, krew dla boga krwi!”.
Zastanawia mnie jedno - skoro bogowie w RPG równie łatwo mogą obdarzyć kogoś błogosławieństwem jak i surową karą (od koszmarów, poprzez łupież i ślepotę po śmierć w mękach) - to dlaczego tak mało graczy deklaruje modlitwy, składa ofiary i idzie do boju z psalmem na ustach ?
Łatwo być ateistą w naszym świecie, gdzie Bóg rozlicza się z delikwentami dopiero po śmierci (o ile się rozlicza - opinie są podzielone). Nie wyobrażam sobie niewierzących w świecie, gdzie boskie istoty mogą usmażyć piorunem nieprawomyślnego osobnika w mgnieniu oka. Podobnie w światach gdzie na żywych jeszcze grzeszników czekają głodne demony - nie chcesz skończyć w wielkiej paszczy - módl się do (tu wstawić imię bożka) i przestrzegaj jego zasad wiary, bo to twoja jedyna ochrona. W takich światach łatwo poznać niewierzącego (lub kogoś o małej wierze) - dymi albo jest rozszarpany/zjedzony.
Być może wyrachowane lub olewackie podejście do religii jest spowodowane głęboko zakodowanym “Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną” i graczom ciężko “się przestawić”, mimo “zabawowych” okoliczności (no a może właśnie przez nie).
Dzięki takiemu podejściu kościoły w wielu RPG to bardziej działalność handlowo-usługowa niż misyjna. W świątyniach się leczy, usuwa przekleństwa/uroki i dostaje nowe questy. Kapłani stają się sanitariuszami (“healuj mnie, healuj - zostały mi tylko 2 Żw!”), dopalaczami drużyny (“to stajemy w kółko, się modlimy i mamy już to błogosławieństwo ochrony przed złem czy nie, MG weź powiedz ?) albo wyspecjalizowanymi wojownikami (różne dodatki za walkę z nieumarłymi/demonami/innowiercami itd.).
Religia na większości sesji staje się tłem i urozmaiceniem świata - pogromy, wspominane wcześniej stosy i wojny religijne.
Zbrodnie, intrygi, złoto, władza a wszystko to wśród psalmów, masowych modlitw, bicia dzwonów i krzyków palonych heretyków. Te elementy są dobrze znane z naszej rzeczywistości (no może oprócz publicznego palenia - ostatnie odbyło się przeszło 200 lat temu) ale bez większych zgrzytów pasują do wyimaginowanych światów naszych sesji.